 |
| Datça - Ovabükü |
Aslolan huzur.. Hayvanlarda vardır hani yeri belli olsun, bölgesi belli olsun isterler. Biz de öyle köşedeki masayı seçtik. Kahvaltılar, yoğurtlu biber patlıcan kabak kızartmaları, soğutulmuş bardaklarda öğlen biraları, akşam güneş dağların arkasına kaçmadan kavun peynir rakı, akşam balığı, karanfilli ekmekler, incir reçeli, gece sohbetleri, güneşe tenimizi bırakışımız, okuduğumuz kitabın üzerine düşen uykumuz hep orada, o köşe masada hikayelendi. Üç kişiydik, bazen tek tek - çoğunlukla bir. Buzlu bademlerin kabuklarını özenle soyduk, tavlanın pullarını ses çıkarmadan dizdik. Mayolarımız üzerimizde kurudu, akşam tuzlu saçlarımız, üzerimize örttüğümüz havlularımız, o kitabın sayfaları... Tam üstümde bu kadar parlak bir gökyüzü varken başımı kaldırıp dokuz gece ufo görme umuduyla bakındım. Göremedim :)... Oysa ne kadar yakışırdı bu huzura, içimin sessizliğine, Ovabükünün büyüsüne, Melinda Pansiyonun kokusuna..
Hayal kurdum, bırakmışım her şeyi. Omuzlarıma semsert vuran İstanbul'u, her sabah giydiğim yüksek topukları.. Gelmişim buraya. Gelmişiz. Bu kez dönmemek üzere.. Aynı masada rakımız, salatamız ve minderlerde bıraktığımız izler bizi unutmadan dönmüşüz. Datça yazmışım bir peçetenin üzerine, kitap ayracı yapmışım. Uyumuşum uyanmışım, uyumuşum uyanmışım hala Datça'dayım..
No comments:
Post a Comment