Hazırım



Kurt Halsey - "When we sparkle, I just glow."



Ruhuma yetmiyor. Şu sıralar hiçbir şey. Matrix'i tekrar seyrettim. Üçlemeyi düşünüyorum. Kesmedi ama. eksiğimi dolduramıyorum. Başka bir not düşsünler aklımın benim bile giremediğim köşelerine istiyorum. Küçük bir detay sıkıştırsınlar, kaçıp gitsinler sonra. Öyle karışayım, öyle tepetaklak olayım ki kendimi tedavi edecek yollara dalayım. Ruhuma yetmiyor işte bugünlerde ne bir fiilm, ne bir müzik, ne hala kış günü herkesi şaşırtan güneş. Gezintiye çıkıyorum, sanal banal dünyalarda. Diyor ki 'Biz parladığımızda ben kızarıyorum.' Belki de ışıldıyorum diyordur. Ben kızarmayı yerleştiriyorum zihnime. Bu mu, diyorum, haberci.. Böyle bir şey olsa duvarımda. Bilmiyorum. Açlığım gitmiyor. Bir süre idare ediyor işte. Kurt Halsey'e ev sahipliği ruhumun bir kaç saat sürüyor. Ona bile. Anlayın ne bulantı günlerden geçyorum. Zemin hazırlıyorum kendime. Biraz depresyon üretmeye iyi gelir. Girip de çıkamama korkusu, konfor bağımlılığının flash-back'i gibi çarpıyor yüzüme. Çıkarım telkinleri.. Kendi kendime.. Konfor ne zaman lazım biliyor musunuz, ürettiklerinin tadına varmak için. Yeni bir zemin daha.. Hazır. Şimdi bir girip çıkmaya kaldı depresyon. Kafayı uzatsam kaç cümle yazdırır bana?