Roma'da Zihnime Temizlik

Too Much near Piazza Navona - Rome

Göz bazen dalar gider. Kırmızı örtülü masaları olan minik bir cafedesindir. Seçtiğin yemek, içtiğin şarap, çatal-bıçak, peçete vs olmasını istediğin yerdedir. Ne senden çok uzakta, ne de kollarının özgürlüğünün ortasında.. Böyle hafifken her şey göz dalar gider, tam karşıya...

Too much... Gözümle gezdim kapalı kapının içini.. Önce kapıdaki notları okudum tek tek. Arada gelip geçen ve içeriyi seyredenlere baktım. Gittiler. Mesaj aradım, gök kuşağında, cama yapışmış stickerlarda, magnet ve bir sürü detayda.. Zihinlerimiz ne kadar da klişeye ve ön yargıya teslim olmuş. Serbest bir dalış yapamıyor detay denizine. Arıyor. Arıyor. Arıyor. Bulmaya çalıştığı sadece zihninde olanın doğrulanması. Yazık, dedim, zihnime. Yazık, temizlemem gerek seni acilen. Mesaj yok hiç bir detayda. Arama istemeden de olsa. Kapıyı sabah açan, akşam kapatan herkes olabilir. Bir kadın, bir gay, bir erkek, bir terk edilmiş, bir öğrenci, bir göçmen, bir yazar, bir punkçı, bir musevi, bir çift, bir Hintli, bir İtalyan... Anlam denizine sürükleme detaylardan yürüttüğün ön yargıları. Dedim zihnime. Bir yudum daha şarap. Birazdan kahve de içer miyiz?

Gözlerimi kaçırdım kapıdan. Roma sokaklarının sessizliğine bıraktım. Birazdan Piazza Navona'nın canlılığına karışacak. Sözü var bana, klişelerin ve ön yargıların lekelerini sile sile bakacak gördüklerine. 'Kim' değil de 'Nasıl' dolduracak merak sorularını... Nasıl...